Even voorstellen 

Ik ben Monique Majoor, 67 jaar en ik heb tot mijn 62e fulltime gewerkt als facilitair manager bij Zorggroep Almere. Toen ik ophield met werken wilde ik vrijwilligerswerk gaan doen, omdat mijn man nog werkte en ik niet alleen thuis wou zitten. Mijn passie ligt bij taal en cultuur en ik ben sinds vijf jaar vrijwilliger bij de Nieuwe Bibliotheek, Humanitas en een basisschool in Almere Haven. Ik ben drie ochtenden per week kwijt aan mijn vrijwilligerswerk. Daarnaast ben ik ook nog gastvrouw in het filmhuis in de avond en de weekenden.  

Mijn vrijwilligerswerk

Ik heb een leesclub op maandagochtend, dat is samen met een groepje allochtone vrouwen die van mijn taalondersteuning krijgen. Daarvoor moeten ze de avond van tevoren het journaal al bekijken ter voorbereiding. We doen regelmatig een dictee, oefenen spreekwoorden en gezegdes en lezen uit boeken. Op dinsdagochtend help ik op een basisschool in Almere Haven in de bibliotheek met het uitlenen van de boeken. Op woensdag ben ik gastvrouw bij het filmhuis. Op donderdag heb ik taalcafé, waarbij iedereen kan aansluiten en we gezamenlijk gaan oefenen met taal. Op vrijdag heb ik, samen met een collega vrijwilliger, een taalgroep bij Humanitas met een groepje van tien mensen waarbij we ook bezig zijn met de Nederlandse taal. Al mijn vrijwilligerswerk is helemaal gericht op taal en cultuur.  

Een moment dat mij altijd is bijgebleven is toen er tijdens een leesclub in de bibliotheek een vrouw was die verderop ging zitten. Zij zat te wachten op iemand uit mijn leesclub, dus nodigde ik haar uit om ook deel te nemen. Ze kwam erbij zitten en na afloop vroeg ze of ze nog een keer mocht komen. Binnen een week had zij Nederlandse boeken gekocht en zelfstandig geoefend, weer een week later kon ze fietsen. Ze ging echt als een speer, wat ik heel mooi vond om te zien. 

Mijn reden 

Ik haal er meer energie uit dan dat ik erin stop. Ik kan zo blij weggaan na een ochtendje met het gevoel dat het weer is gelukt. Als ik dan ook zie dat vrouwen die hadden deelgenomen aan de taalclub daarna met elkaar blijven kletsen doet dit mij goed. Wanneer ik hoor dat een deelnemer door te oefenen iemand heeft durven aanspreken in het Nederlands dan denk ik: doel bereikt. Dat is zo’n fantastisch gevoel. Daarnaast hoor ik veel verhalen van de mensen die ik help, waardoor je zo anders naar verschillende culturen en opvattingen gaat kijken. Door vrijwilligerswerk leer ik mensen iets, maar heb ik als mens zelf ook veel geleerd. Het is een verrijking van je leven.