Even voorstellen

 Ik ben Ron Elias, 68 jaar jong, getrouwd, met vier kinderen en zeven kleinkinderen. In 2018 ben ik gestopt met werken zodat ik meer tijd kon besteden aan andere dingen dan werken voor een baas, zoals tuinieren en lezen. Tot dan toe had ik heel veel vergaderd, zowel voor mijn werk als bij verenigingen en daar ben ik direct mee gestopt. Het leek me namelijk veel leuker om één op één hulp te verlenen, zodat je direct resultaat ziet van je activiteiten.

Ik doe al mijn hele leven vrijwilligerswerk. Toen ik jong was in de kerk, daarna bij mijn kinderen op de sportclubs. Ik ben van mening dat je in je vrije tijd altijd iets moet doen dat anders is dan je werk. Dat is goed voor je persoonlijke ontwikkeling, je maakt in een andere omgeving contact met mensen en je weet dat je nuttig bezig bent. Het hoeft voor mij niet betaald te worden. De kilometervergoeding van AutoMaatje is precies genoeg voor de autokosten. Ik doe het dus echt voor de lol. Om direct één op één het gevoel te hebben dat je nuttig bezig bent voor mensen, dat ze er iets aan hebben.

AutoMaatje

Bij AutoMaatje breng ik als vrijwilliger mensen die minder mobiel zijn, geen eigen vervoer hebben en ook geen of weinig recht hebben op gesubsidieerd vervoer naar hun bestemming. Vaak is dat een dokter of een ziekenhuis, maar het kan bijvoorbeeld ook gaan om familiebezoek of boodschappen doen. Steeds vaker kiezen hulpvragers voor AutoMaatje, omdat wij net wat extra bieden. Ik ben altijd op tijd, haal ze op bij de voordeur en let erop dat ze ook weer veilig binnen zijn. Desnoods begeleid ik de mensen in het ziekenhuis naar de afdeling waar ze moeten zijn en ik haal ze daar weer op. Als de afspraak niet te lang duurt dan wacht ik tot ze klaar zijn. Meestal betalen ze dan niet meer dan wanneer ze de heen- en terugreis apart zouden moeten betalen voor gesubsidieerd vervoer.

In het begin kreeg ik veel verschillende hulpvragers, maar de mensen waarmee ik na een paar keer rijden een band heb opgebouwd mogen mij rechtstreeks bellen wanneer ze vervoer nodig hebben. Dat scheelt hun en Burennetwerk veel moeite. Burennetwerk is het project van de VMCA waar Automaatje onderdeel van uitmaakt. Als ik niet kan rijden dan zet ik de vraag door naar Burennetwerk, maar het komt steeds vaker voor dat hulpvragers hun afspraken aanpassen aan mijn beschikbaarheid. Leuk toch?

20.000 kilometer als AutoMaatje

Ik heb, als je het hoogtepunt van de coronaperiode buiten beschouwing laat, deze mijlpaal in krap vier jaar tijd bereikt. De helft daarvan was zelfs met één hulpvrager, we hebben dus bij wijze van spreken van hier tot Tokio met elkaar in de auto gezeten….  De afstanden varieerden van vijf kilometer naar het Flevoziekenhuis tot honderdvijftig kilometer voor een retourtje Veenendaal. Ik heb geen nieuwe mijlpaal, ik schrok er eerlijk gezegd zelf een beetje van dat ik al zoveel kilometers had gemaakt. Ik heb deze auto nu een jaar of drie en rij nu ongeveer 20.000 kilometer per jaar, waarvan minstens 5000 voor AutoMaatje. Ik ben nog lang niet van plan om te stoppen, het is veel te leuk om te doen en ik merk dat de hulpvragers ook erg blij zijn met mijn inzet. 

De meeste van mijn ritten zijn op oproep en ik kan altijd zelf aangeven of ik beschikbaar ben. In een paar gevallen gaat het om vaste tijdstippen. Zo heb ik een mevrouw die ik bijna elke dinsdag naar een gezellig samenzijn in een buurtcentrum breng. Dat is voor haar het hoogtepunt van de week en daarom voor mij ook een beetje. Ik heb ook iemand die doordeweeks in een zorginstelling woont en in het weekend naar huis mag. De haal- en brengtijden zijn flexibel, maar we kijken wel naar mogelijkheden voor een tweede chauffeur, want het zijn best veel kilometers en het is voor mij soms lastig om in het weekend andere afspraken te maken.

Vrijwilliger worden

Kies een activiteit waar je zelf ook blij van wordt, maar geef tegelijkertijd wel altijd je grenzen aan. Dat laatste is soms best lastig, omdat je in de loop der tijd een band met de hulpvragers opbouwt en de andere hulp aan thuiswonende ouderen steeds verder wordt afgeknepen. Als je geen ‘nee’ durft te zeggen dan ben je binnen de kortste keren ook TuinMaatje of SchilderMaatje. Die activiteiten laat ik graag over aan andere vrijwilligers van de VMCA. Juist omdat ik geleerd heb ‘nee’ te zeggen kan ik me helemaal uitleven in mijn rol als AutoMaatje.